Το ούζο παράγεται με παραδοσιακό τρόπο στην Ελλάδα. Ανήκει στην γενική κατηγορία των anis το οποίο είναι από τα αλκοολούχα ποτά με άρωμα άνισου (ανηθόλης). Είναι ένα προϊόν της απόσταξης στέμφυλων και άλλων σακχαρούχων πρώτων υλών, που έχουν αρωματιστεί με σπόρους άνισου και ίσως μάραθου, μαστίχα Χίου, και άλλους αρωματικούς σπόρους, φυτά ή καρπούς. Ούζο, για την απόσταξη του οποίου χρησιμοποιείται ένα ειδικό μηχάνημα απόσταξης (άμβυκας), δεν μπορούν να υποβληθούν σε μια διαδικασία γήρανσης και πίνεται σκέτο ή με λίγο νερό E (το λεγόμενο γαλάκτωμα που δημιουργείται στην προκειμένη περίπτωση) και δεν έχει σχέση με η περιεκτικότητα του ούζου σε ανηθόλη, τον αλκοολικό τίτλο του, την ποσότητα του νερού και τη θερμοκρασία του.

Τσίπουρο από την άλλη πλευρά, είναι το καθαρό προϊόν της απόσταξης στέμφυλων, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχει υποβληθεί σε οποιαδήποτε αρωματισμό. Η ποικιλία και οι συνθήκες ζύμωσης των σταφυλιών, ο τρόπος της απόσταξης, η αναλογία των συστατικών είναι οι καθοριστικοί παράγοντες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας παραγωγής. Το τσίπουρο είναι άχρωμο και έχει υψηλό αλκοολικό βαθμό, γι 'αυτό και συχνά αναμειγνύεται με νερό και σχεδόν πάντα έχει συνοδεία μεζέδων, που κατά παράδοση ακολουθούν την εξής σειρά: ελαφρές σαλάτες, ξινά (τουρσιά), διάφορα παστά (ρέγκα , αντζούγιες), ψάρια, καραβίδες, γαρίδες, τυρί ψημένο επί φρυγανισμένου άρτου, κλπ.

Πολλοί είναι οι κάτοικοι της Χαλκιδικής που παράγουν δικό τους τσίπουρο είτε για πώληση αλλά κυρίως για οικιακή χρήση.